Magros é un dos pobos ou núcleos de poboación que conforman a parroquia de Santa María de Beariz. A súa situación ou situación é inmellorable xa que está protexido dos ventos do norte e do oeste. A cidade só está aberta cara ao sur cara a un val ou terraza creado por un regato que nace na Fenteira e desemboca no río Avia.
A capela está situada no medio da cidade nunha especie de adro. Na fronte hai un cruceiro composto por un zócolo circular, un poste poligonal e unha cabeza cunha cruz rugosa. A fachada ábrese cun nicho na parte superior que alberga a imaxe de Santo Antonio. Esta fachada está coroada por unha espadana da que pende unha campá. Nesta espadana podemos ler “Ano de 1942”; indica a data en que se fixo unha reforma. Xunto ás pirámides enxebre. A ábsida é rectangular. No lado sur ten unha fiestra alongada. Está cuberto con tella plana. O tellado descansa sobre unha cornixa moldurada. Nos extremos quedan restos de lousa ou lousas do antigo tellado A1 no interior dun retablo neoclásico de dúas seccións. No corpo inferior na rúa central un nicho coa efixie de San Xoán, na rúa lateral norte a efixie da Virxe do Carme e sobre un anxo.
Xunto ao retablo hai dúas efixies, unha da Inmaculada Concepción ao norte e ao sur a da Virxe de Guadalupe, mexicana. Nun nicho a Inmaculada ao norte e nunha repisa apoia San Pancracio na parede lateral sur. Enriba da mesa do altar repítese a efixie da Virxe de Guadalupe. A capela no interior está cuberta de madeira e as paredes cubertas de cal branca decoradas con abanos floridos e dúas lámpadas colgadas do teito. Ten bos bancos novos de madeira torneada e unha plataforma de aluminio para as procesións.